Naukowy opis Planety Ziemi, oraz stworzenia świata według danych biblijnych.

Ziemia była pustkowiem.

Planeta Ziemia była niezamieszkała. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ziemia

Powstanie Ziemi

Ziemia oraz pozostałe planety Układu Słonecznego powstały 4,54 ± 0,05 mld lat temu z mgławicy słonecznej – obłoku gazu i pyłu, który podczas powstawania Słońca przekształcił się w dysk. Z owego dysku miały powstać wszystkie planety oraz planetoidy.

Powstanie i ewolucja ciał Układu Słonecznego dokonywały się równocześnie ze Słońcem. Zgodnie z hipotezą mgławicy słonecznej, w wyniku zapadania grawitacyjnego kurczyły się obłoki molekularne, które zaczęły się spłaszczać i obracać, tworząc dysk protoplanetarny. Z niego, równocześnie z gwiazdą, utworzyły się planety.

Planety skaliste (od lewej): Merkury, Wenus, Ziemia i Marzec

Na tym diagramie przedstawiono przybliżone względne rozmiary planety naziemne, od lewej do prawej: Rtęci, Pochodzą, Ziemi I Marzec. Odległości nie są skalowane. Planeta lądowa to planeta, która składa się głównie ze skał krzemianowych. Termin ten pochodzi od łacińskiego słowa "Terra", więc alternatywną definicją byłoby to, że są to planety, które są w pewnym znaczący sposób "podobne do Ziemi". Planety lądowe znacznie różnią się od gazowych olbrzymów, które mogą nie mieć stałych powierzchni i składają się głównie z kombinacji wodoru, helu i wody istniejącej w różnych stanach fizycznych. Planety lądowe mają mniej więcej tę samą strukturę: centralny metalowy rdzeń, głównie żelazo, z otaczającym płaszczem krzemianowym. Planety lądowe mają kaniony, kratery, góry, wulkany i atmosferę wtórną. Francuski: Tthe planety tellury, od lewej do prawej: Merkury, Wenus, Ziemia i Mars. Włoski: Na tym diagramie przedstawiono w przybliżeniu względny rozmiar planety naziemne, od lewej do prawej: Rtęci, Wenus, Ziemi I Mars. Odległości nie są skalowane. Planeta Ziemi to planeta składająca się głównie ze skał i metali. Termin ten pochodzi bezpośrednio od nazwy naszej planety (również po łacinie), "Ziemi", więc alternatywną definicją byłoby to, że planety te są nieco podobne do Ziemi. Planety lądowe znacznie różnią się od gazowych olbrzymów, które mogą nie mieć stałej powierzchni i składają się głównie z jakiejś kombinacji wodoru, helu i wody obecnej w różnych stanach fizycznych. Planety lądowe mają mniej więcej tę samą strukturę: metalowy rdzeń, zwłaszcza żelazny, otoczony płaszczem krzemianowym. Planety lądowe mają kaniony, kratery, góry, wulkany i drugorzędne atmosfery.,,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ziemia#/media/Plik:Terrestrial_planet_size_comparisons.jpg

Przybycie na ziemię zastępu Aniołów

,,6 Był o ich wszystkich dwustu. Zstąpili na Ardis, szczyt góry Hermon. Nazwali ją górą Hermon, albowiem na niej przysięgali i związali się wzajemnie przekleństwami.
7 Te są imiona ich przywódców: Szemihaza, ich dowódca, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezekiel, Barakiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananiel, Zakiel, Samsiel, Sartael(...), Turiel, Jomiel, Araziel.
8 Są to dowódcy dwustu aniołów i wszystkich innych z nimi.,,

http://proroctwa.com/Henoh.htm

Hermon (arab. جبل الشيخ, Dżabal asz-Szajch; hebr. הר חרמון, Har Chermon) – najwyższy szczyt łańcucha górskiego Antylibanu. Wznosi się na wysokość 2814 m n.p.m.. Szczyt góry należy do Syrii, gdzie obecnie znajduje się posterunek Sił Rozdzielająco-Obserwacyjnych ONZ. W zasięgu wzroku od posterunku przebiegają granice Izraela oraz Libanu. Najwyższy szczyt Izraela i Syrii.

Historia biblijna[edytuj | edytuj kod]

Górę Hermon Amoryci nazywali Senir, natomiast Sydończycy nazywali ją Sirion (Księga Powtórzonego Prawa 3:9; Księga Psalmów 29:6; 1 Księga Kronik 5:23; Pieśń nad pieśniami 4:8; Księga Ezechiela 27:5). Góra służyła jako północna granica Ziemi Obiecanej (Księga Powtórzonego Prawa 3:8) oraz północną granicę izraelskich podbojów (Księga Jozuego 11:17; 12:1; 13:5).

Góra Hermon występowała w mitologicznych rytuałach Kananejczyków. Mówili o górze - wzgórze Ba'al-Hermon (Księga Sędziów 3:3).

Ewangelie opowiadają o Jezusie i jego uczniach podróżujących na północ od Betsaidy nad Jeziorem Tyberiadzkim do miasta Cezarea Filipowa u podnóża góry Hermon (Ewangelia Mateusza 16:13; Ewangelia Marka 8:27). Tam Jezus wyjawił im cel budowy prawdziwego chrystianizmu, a następnie poszedł do Jerozolimy, gdzie poniósł śmierć (Ewangelia Mateusza 16:18-21).

W apokryficznej Księdze Henocha góra Hermon jest wymieniana jako miejsce przyjścia na ziemię klasy upadłych aniołów. Na tej górze złożyli oni przysięgę, że wezmą sobie żony wśród córek ludzi i wrócą

Na samym początku nie było życia na Ziemi. Ziemia była pustkowiem.

W pierwszej kolejności został stworzony Ogród Eden jako prawdziwa zielona oaza na pustej ziemi.

Ogród Eden stworzył Pan Bóg. Nie wiadomo kim jest Pan Bóg, ponieważ o Bogu stwórcy człowieka mówią Bóg, bez dodawania rzeczownika Pan.

Pan jest zwrotem grzecznościowym obowiązującym w naszym świecie.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zwrot grzecznościowy w stosunku do mężczyzny; w zwrotach bezpośrednich zastępuje zaimek ty

(1.2) z czasownikiem w drugiej osobie zwrot nieco mniej bezpośredni niż „ty”, lecz raczej nieuprzejmy

(1.3) feudał lub właściciel ziemski, również magnat; władca

(1.4) pracodawca dla służby

(1.5) właściciel niewolników

(1.6) właściciel psa

Według mitologii Pan jest istotą istotą na pół zwierzęcą.

Pan jest połączeniem istoty ludzkiej ze zwierzęcą.

Na pół człowiek, na pół zwierzę. 

Pan (gr. Πάν Pán, łac. Pan, Faun, Faunus) – wywodzący się z Arkadii^[1] grecki bóg opiekuńczy lasów i pól, strzegący pasterzy oraz ich trzód. W rzymskim panteonie bogów Pan utożsamiany był z Faunem (Faunusem) lub z bogiem lasów Silvanusem.

Pan był przedstawiany w postaci pół człowieka, pół zwierzęcia. Miał tułów i twarz mężczyzny, był cały owłosiony, o kozich nogach, ogonie, brodzie i rogach. Wyglądem przypominał satyra, stąd zwano ich czasem panami. Ponadto był bardzo zwinny i słynął z umiejętności tanecznych. Przebywał głównie w górach i gajach, w pobliżu źródeł i zaciszu drzew. Przypisywano mu dużą aktywność seksualną, a obiektami jego zalotów były zarówno nimfy jak i młodzi chłopcy oraz zwierzęta^[2].

Pan stał się bogiem popularnym w całej antycznej Grecji i wraz z upływem czasu przypisywano mu nowe funkcje, np. lekarza i wieszcza, a pod wpływem neoplatonizmu uznano go za wcielenie płodności^[3].

Atrybutami Pana była syringa, kij pasterski, wieniec jodłowy lub jodła w ręce. Poświęcona była mu świątynia w Atenach.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pan_%28mitologia%29

Amor i Pan Francesco Mancini

Pan i Syrinx Rubensa

Pan i Syrinx Jean-François de Troy ( 1722 – 1724 )

Pan i Syrinx (1637-1638) Nicolas Poussin

Pan i Syrinx François Boucher (1759)

Pan i Dafnis

Stworzenie Ogrodu Eden - Dzieło Pana Boga.

9 Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła⁶.
10 Z Edenu zaś wypływała rzeka, aby nawadniać ów ogród, i stamtąd się rozdzielała, dając początek czterem rzekom⁷. 11 Nazwa pierwszej - Piszon; jest to ta, która okrąża cały kraj Chawila, gdzie się znajduje złoto. 12 A złoto owej krainy jest znakomite; tam jest także wonna żywica i kamień czerwony. 13 Nazwa drugiej rzeki - Gichon; okrąża ona cały kraj - Kusz. 14 Nazwa rzeki trzeciej - Chiddekel; płynie ona na wschód od Aszszuru. Rzeka czwarta - to Perat.

Pozostała część Kuli Ziemskiej była niezamieszkałym pustkowiem

,,Gdy Pan² Bóg uczynił ziemię i niebo, 5 nie było jeszcze żadnego krzewu polnego na ziemi, ani żadna trawa polna jeszcze nie wzeszła - bo Pan Bóg nie zsyłał deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał ziemię 6 i rów kopał w ziemi³, aby w ten sposób nawadniać całą powierzchnię gleby - 7 wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia⁴, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą.,,

8 A zasadziwszy ogród w Eden⁵ na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. 

15 Pan Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby uprawiał go i doglądał. 16 A przy tym Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; 17 ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz»⁸.

18 Potem Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc». 19 Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę "istota żywa"⁹. 20 I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny¹⁰.
21 Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał wyjął jedno z jego żeber¹¹, a miejsce to zapełnił ciałem. 22 Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, 23 mężczyzna powiedział:
«Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała!
Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta»¹².
24 Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem¹³.
25 Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.

« Rdz 2  »

Biblijny opis upadku pierwszych stworzonych ludzi (ulepionych)

1 A wąż¹ był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: «Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?» 2 Niewiasta odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, 3 tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli». 4 Wtedy rzekł wąż do niewiasty: «Na pewno nie umrzecie! 5 Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło».

,,6 Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. 7 A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.
8 Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. 9 Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: «Gdzie jesteś?» 10 On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się». 11 Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?» 12 Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem». 13 Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?» Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam». 14 Wtedy Pan Bóg rzekł do węża:
«Ponieważ to uczyniłeś,
bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych;
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.
15 Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę,
pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej:
ono zmiażdży² ci głowę,
a ty zmiażdżysz² mu piętę».
16 Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».
17 Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść -
przeklęta³ niech będzie ziemia z twego powodu:
w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie
po wszystkie dni twego życia.
18 Cierń i oset będzie ci ona rodziła,
a przecież pokarmem twym są płody roli.
19 W pocie więc oblicza twego
będziesz musiał zdobywać pożywienie,
póki nie wrócisz do ziemi,
z której zostałeś wzięty;
bo prochem jesteś
i w proch się obrócisz!»⁴
20 Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa⁵, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.
21 Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. 22 Po czym Pan Bóg rzekł: «Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki»⁶. 23 Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. 24 Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia⁷.

««  Rdz 3  »»

Upadek pierwszych ludzi wiąże się z opowieścią biblijną dotyczącą zepsucia moralnego ludzkości.

Sprawa zepsucia córek ludzkich przez Synów Boga o, których można powiedzieć aniołowie wiąże się też z opisem zawartym w Księdze Henocha dotyczącym przybycia na ziemię grupy 200 aniołów, którzy osiedli na Górze Hermon.

Przybycie na ziemię zastępu Aniołów

,,6 Był o ich wszystkich dwustu. Zstąpili na Ardis, szczyt góry Hermon. Nazwali ją górą Hermon, albowiem na niej przysięgali i związali się wzajemnie przekleństwami. 7 Te są imiona ich przywódców: Szemihaza, ich dowódca, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezekiel, Barakiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananiel, Zakiel, Samsiel, Sartael(...), Turiel, Jomiel, Araziel.

8 Są to dowódcy dwustu aniołów i wszystkich innych z nimi.,,

http://proroctwa.com/Henoh.htm

Anioły zepsuły kobiety.

Byli to Synowie Boga, klasa upadłych aniołów, którzy tutaj na ziemi dokonali pewnego rodzaju eksperymentu dotyczącego powstania obecnego świata.

Mieli oni wziąć za żony córki ludzkie i powrócić... (dokąd mieli powrócić tego nigdzie nie napisano)

Bogu nie spodobał się pomysł łączenia się aniołów z córkami ludzkimi i płodzenia z nimi dzieci.

Widać cielesność córek ludzkich i możliwość rozmnażania się nie było pierwotnym zamysłem Boga.

Biblijny opis zepsucia moralnego ludzkości jasno daje do zrozumienia, ze cielesność człwieka nie podobała się Bogu jako duchowi.

Bóg jako duch nie chciał zbyt długo przebywać w ciele ludzkim.

6

1 A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. 2 Synowie Boga¹, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały.
3 Wtedy Bóg rzekł: «Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat²». 4 A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach.,,(Zepsucie moralne ludzkości)

Z powodu zepsucia córek ludzkich przez Synów Boga ludzie stali się śmiertelnikami.

Bóg odebrał im prawo do nieśmiertelności i ograniczył życie cielesnych istot do 120 lat (maksimum)

Z tego wynika, że śmierć na rodzaj ludzki sprowadzili Synowie Boga, którzy są też przedstawiani jako aniołowie, albo nawet upadli aniołowie.

Ich celem było przybycie na ziemię w celu wzięcia sobie za żony córek ludzkich i powrócenie tam skąd przybyli.

Było to przestępstwo wobec stworzyciela człowieka, który przewidział inny los dla stworzonego przez siebie człowieka.

Połączenie się aniołów z córkami ludzkimi było wielkim grzechem i przestępstwem do czego przyznał się przywódca aniołów.

1 Kiedy ludzie rozmnożyli się, urodziły im się w owych dniach ładne i piękne córki.
2 Ujrzeli je synowie nieba, aniołowie, i zapragnęli ich. Jeden drugiemu powiedział: "Chodźmy, wybierzmy sobie żony z córek ludzkich i spłodźmy sobie dzieci".
3 Szemihaza, który był ich dowódcą, powiedział do nich: "Obawiam się, że może nie zechcecie tego zrobić i że tylko ja sam poniosę karę za ten wielki grzech".
4 Wszyscy odpowiadając mu rzekli: "Przysięgnijmy wszyscy i zwiążmy się przekleństwami, że nie zmienimy tego planu, ale doprowadzimy zamiar do skutku".
5 Następnie wszyscy razem przysięgli i związali się wzajemnie przekleństwami.
6 Był o ich wszystkich dwustu. Zstąpili na Ardis, szczyt góry Hermon. Nazwali ją górą Hermon, albowiem na niej przysięgali i związali się wzajemnie przekleństwami.
7 Te są imiona ich przywódców: Szemihaza, ich dowódca, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezekiel, Barakiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananiel, Zakiel, Samsiel, Sartael(...), Turiel, Jomiel, Araziel.
8 Są to dowódcy dwustu aniołów i wszystkich innych z nimi.

Synowie nieba, albo  aniołowie, czy też Synowie Boga (różnie o nich mówią, ale to są jedne i te same istoty) doprowadzili do kompletnego  zepsucia Dzieła Boga jakim był człowiek i sprowadzili na człowieka śmierć.

Śmierć jest strasznym i okrutnym zjawiskiem niegodnym Boga stwórcy człowieka.

Bóg postanowił zniszczyć swoje dzieło, aby powrócił do swojej poprzedniej postaci.

Ludzie jednak mimo wielu cierpień związanych z życiem na ziemi wciąż trzymają się tego życia nie widząc żadnej innej możliwości egzystowania po za ciałem.

Nie ma się jednak czym dziwić, ponieważ prawda jest przed ludzkością kompletnie zakryta w celu zniewolenia człowieka.

Głoszenie ewangelii o odkupieniu ludzkości przez mesjasza jest kłamstwem.

Ludzkość nie została sprzedana, to też nie może być odkupiona.

Niewola człowieka jest dobrowolna.

Człowiek sam z własnej woli chce być niewolnikiem ziemi i niewolnikiem śmierci.

Grzech, który sprowadził  na ludzkość śmierć należy do problemu cielesności człowieka.

«Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat²»

Grzechem Ewy było to, że zgodziła się na urodzenie syna dla węża, o którym nic konkretnego nie wiadomo.

Wąż nie jest imieniem własnym, czyli nie jest on osobą ludzką.

Biblia podaje, że wąż należy do jednej z grup stworzonych przez Boga zwierząt.

Grzechem Ewy było to, że ona, stworzona na wzór Boga kobieta, czyli ktoś kto stoi wyżej nad zwierzętami połączyła się z tym zwierzęciem i urodziła dla niego dziecko.

Tym synem był Kain.

Drugi syn Ewy był spłodzony z jej mężem Adamem i nie należał do grupy istot spłodzonych ze zwierzętami typu wąż.

Był to najszlachetniejszy syn ziemi. 

On został spłodzony i zrodzony z dwóch szlachetnych osób stworzonych przez Boga, ale odzianych w skórę zwierzęcia dlatego grzesznych i śmiertelnych.

Ten syn to Abel.

Tak, że Kain był spłodzony ze zwierzęciem, a Abel był spłodzony przez dwie równorzędne sobie istoty ludzkie.

Dlatego na Abla można śmiało powiedzieć Syn Człowieczy, a na Kaina Syn Diabła, czyli zwierzęcia.

W Biblii napisano, że zadaniem upadłej, czyli grzesznej kobiety jest załatwić sprawę z tą istotą, którą ją oszukała.

Ewa została oszukana i uwierzyła kłamcy, dlatego tylko Ewa, albo jej potomkini jedna z jej córek , które z powodu grzechu swojej matki popadły w nieszczęście chorób,  śmierci, oraz utraty swoich rodzin ze względu na nietrwałość ludzkiej cielesnej natury mogą dokonać odwrócenia złego losu, który do tej pory ciąży nad ludzkością.